باب دل : مجموعه اشعار مهدوی

سلام دوست بزرگوار تقدیم با احترام

درد ها...

آسمون دل من تیره و تاره

مثِ ابرای بهاری گریه هام بی اختیاره

دلم از خودم گرفته که دل عشق و شکستم

دوباره با این گناهام دست اربابمو بستم

کسی اینجا نمی دونه ، دل من چه بی قراره



درد من مثِ هجوم مردمان انقلابه

درد من چه بی شماره . . !

درد مردی که لباسِ بچه هاش شده دو ساله

درد مردی که نداره ، خرج خونه شو بیاره

درد کودکی که مشقش ، شده دیکته ی فقیری

درد دختری که هر شب خونه شون میدونه جنگه

مردِ سردی که به زیر پیرنش یه تیکه سنگه

درد سخت اعتیادی که کنار ما نشسته

شیشه ها آهای برادر، رو سر همه شکسته

درد نسلی که شکار نقشه های بی شماره

درد ذهنی که اسیر فتنه های روزگاره

درد همسایه ی شرقی ، درد همسایه ی غربی

درد خونه ای که گلدون داخلش سلاح سرده

بابایی که میره بیرون به خونه بر نمی گرده

درد شاخه های زیتون

درد مسجدی که نقشِ کاشی هاش شده گل خون

دنیا انگار یه یتیمه،

مثِ اینکه پدر دنیای ما رفته سفر




با توام برادر من ، با تو خواهرم ؛

بیا از پدر بپرسیم :

تو کجایی ، تو کجایی ؟

هفتم خرداد ۱۳۹۲